جسم من - طراوت

جسم من دیوانی است از واژه های غمگین گذشته و از واژه های مبهم آینده.

عزیزم، ای کسی که تنها تکیه گاهم اکنون توهستی ،

من جام شراب مستی بودم که تا برایش شراب داشتم

مرادر دست داشت ولی وقتی از شراب تهی گشتم

همچون شاخه گلی پژمرده که ازچشم بلبلی افتاده باشد

بر کف زمین نقش بستم و همچون قلب تنهایی از سنگدلی زمانه ترک برداشتم.

تو بیا و ناجی من شو، ناجی این قلب ترک خورده

که ازهرطپش خود طپش دیگری خواستار است

که شاید روزی بتوانم اشکهایم را پایان دهم و

به روشنایی دست یابم و تبسم شبنم را باور کنم.